Hiç üzülmeyen şarkılarda..Baktığınızda görmediğiniz aynalardaki boşluklarda..
Aşk için söylenen hiçbir sözde ya da tarifde yoktur o..onlar sadece boş laflardır..Ki aşkı ifade edecek güçte bir kelime bulunmadı daha..
Sen uyurken yüzündeki masumiyetin sessizliğidir aşk..
Dokunamadan, göremeden, duyamadan sevebilmektir..Nedensiz sevmektir..
Müziklerden aldığın güçtür..Şehrin tam ortasındaki yalnızlıktır..
Çocuk olma isteğidir..çocuk olma isteğidir ki, inkar etmek istersin. Ama büyüdükçe dünya duysun dersin, yağmurun en çok yağdığı anda parlayan güneş gibi..
Herşey bitse bile bir umut ararsın aşk şehrinin enkazları altında..bulursun bazen..gözyaşlarının arasında gülersin kendine..hala mı? diye..
Olmaz bazen..yapamazsın..yürürsün yürürsün yürürsün..kaçmaya cesaretin, koşmaya gücün yoktur artık..Anlatamazsın çünkü anlayan yoktur..-sanırsın. Ama etrafına dikkatlice baktığında farklı şehirler, farklı saatler, farklı insanlar, ama aynı hayatlar olduğunun farkına varırsın. "Öyle çok yanar ki canın, dünyadaki bütün suçları işlediğini sanırsın; oysa sadece sevmişsindir.."
"Tanrı aslında sever hepimizi". Bu yüzdendir ki, aşktan ölmez insan..Geçecek!
Kötüdür insanlar da..menfaattir en önemlisi..
Aşk bazen ikinci plandadır..ve böylelikle iterek en sona doğru gider..
Kötü insanların arasında inanmak diye bi kavram yoktur artık senin için..ama gün gelir inanmadığın aşka tapar ruhun..ve değişir inançlar da.
Ve herşeye rağmen "hiç kurmadığın cümlelerdedir aşk".
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder